Αμπαλατοσύνες στο νοσοκομείο

Πριν θκυο εβδομάδες, έτυχε να πάω στις Πρώτες Βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας για ένα περιστατικό. Παρκάρω το αυτοκίνητο, μπαίνω μέσα στην αίθουσα αναμονής, εγίνετουν πανικός.

Θα είχε κοντά στα 150, 200 άτομα. Κανένας εν εφαίνετουν σοβαρά. Για καλή μου τύχη ήβρα έναν παρέα νοσοκόμο τζιαμαί. "Μα ντα μπου γίνεται ολάν πόψε δαμαί;" ερώτησα γεμάτος περιέργια.

"Έτο φίλε μου, όποιος αψιουριστεί νομίζει ότι έπιασε την γρίπη των χοίρων", λαλεί ο παρέας τζιαι κάμνει μου νόημα πως εν να μου πάρει ώρα στην αναμονή.

Ξαφνικά, ακούω μιαν να τσιριλλά. Ήταν να φυρτεί. "Βάρτε με μέσα τωρά, εν μπορώ άλλο", επαούριζε υστερικά.

Την ίδια ώρα έφτασε ασθενοφόρο τζιαι εβουρήσαν μέσα με κάποια γυναίκα πάνω στο κρεββατούι. Τι ήθελε να δει τούτη τη φάση η υστερικόπελλη. Έπιασεν την η κρίση.

"Πονώ την τζιεφαλή μου, καταλαμβαίνετε; Τούτην γιατί την εβάλετε μέσα τζιαι μένα κρατάτε με δαμαί τόσες ώρες να υποφέρω";

Α μάνα μου γλώσσα. Ήντα μόνο που τες παουρκές που έβαλεν, εφαίνετουν πως εν είχε τίποτε. Απλά η αμπαλατοσύνη της ήταν τέθκοια, που είχε την απαίτηση να παραβλέψουν οι γιατροί ούλλα τα περιστατικά που επροηγούνταν, ούτως ώστε να εξυπηρετηθεί η δεσποσύνη!

Τέλος πάντων, άμαν ετελειώσαμε που τις πρώτες βοήθειες, εκαταλήξαμε στο συμπερασμα πως είμαστε πολλά πίσω ακόμα που την Ευρώπη. Τζι εξάλλου, σιγά μεν μας πιάσει η γρίπη των χοίρων. Δαμέσα ούλλοι γάροι είμαστε, εν έχουμε έτσι φόβο!

Ο αμπάλατος σιεπετάρης

Εθκιάβαζα πριν λλίες ημέρες τα αθλητικά στις εφημερίδες τζιαι σε μια φάση, έπιασε με το υστερικό γέλιο, όταν είδα πως εβρέθηκε ντοπέ κυπραίος σκοπευτής.

Ζαττίν μόνο ένας κυπραίος θα εμπορούσε να πιαστεί ντοπαρισμένος στο άθλημα της σκοποβολής. Τι να την κάμεις την ντόπα άδρωπε μου στους σιεπέττους;

Εν να σου κρατά τα σιέρκα σου σταθερά στο στόχο;

Καλύτερα να έπιννες 3-4 φλυτζάνια αμερικάνικο καφέ για να είσαι σε εγρήγορση τζιαι να πυροβολάς γλήορα τους στόχους σου!

Πόσο αμπάλατος μπορεί να εν ένας δηλαδή για να πιάει ουσίες τζιαι να ντοπαριστεί, στη σκοποβολή;

Ακόμα λλίο εν να θκιεβάσουμε πως ο πρωταθλητής μας στο τάβλι, Πάμπος Χαμπή εβρέθηκε θετικός σε έλεγχο αντι-ντόπινγκ, διότι εχρησιμοποίησε ουσίες που τον εβοηθούσαν να φέρνει εξάρες τζιαι να κλείει πόρτες!

Σκεφτείτε δηλαδή, πόσο αμπάλατος ήταν για να βαρκέται να πιέννει προετοιμασία τζιαι προπονήσεις για να κάμει εξάσκηση ο δικός μας, για να καταλήξει στην "εύκολη λύση" τζιαι να χρησιμοποιήσει την ντόπα! Έλεος ρε!

Μια αμπάλατη μέρα

Έτυχεν σας ποτέ να ξυπνήσετε ένα πρωί τζιαι να νιώθετε πως εν είσαστε σε φόρμα, με αποτέλεσμα να σας πιέννουν ούλλα αδικαιολόγητα στραβά τζιαι για κάμποση ώρα να μεν μπορείτε να ξεφύετε που τη σύγχυση;

Ε, σήμερα ήταν μια που τούτες τις αμπάλατες μέρες για μένα, τζι ήθελα να φακκώ την τζεφαλή μου πάνω στον τοίχο για να φέρω τα μίλια μου.

Επήα που λέτε στο pet shop της γειτονιάς μου, για να πιάσω λουρί για τον shύλλο μου, διότι το άλλο που του είχα εκαταβρόχθησεν το (εν άλλη ιστορία τούτη).

Μπαίνω στο μαγαζί, διώ ένα γυρό τζιαι πάω μπροστά στα accessories για τους shύλλους. Είχεν ειδικά κόκκαλα για μάσιμαν, κάτι άλλα πλαστικά για τα δόντια τους τζιαι διάφορα παιχνίθκια. Όμως επειδή ήταν μια που τούτες τις μέρες που σας επερίγραψα πιο πάνω, δεν εshιάστηκα τα λουριά που ήταν μπροστά μου.

Είδεν με ο τύπος που ήμουν χαντακομένος, τζιαι ερώτησε με ευγενικά αν θέλω βοήθεια. Είπα του τζιαι γω ότι έψαχνα για λουριά των σκύλλων τζιαι έμεινε τζι εθώρεν με περίεργα. Ύστερα που 5-6 δευτερόλεπτα σιωπής (φαντάζουμαι εσκέφτετουν πώς να μου το πει καλύτερα για να μεν προσβαλτώ) έδειξε μου πως τα λουριά ήταν μπροστά μου, έτοιμα να με φαν.

Μέσα στην αντροπήν εγώ έπιασα στα γλήορα έναν που μου εφάτσαρεν (τελικά ήταν καλή επιλογή) τζιαι μετά επήα να πκερώσω.

Πάει ο άνθρωπος γεμάτος ευγένεια πάντα στο ταμείο, κτυπά την τιμή: "Ένδεκα πενήντα", λαλεί μου.

Έλα όμως που ο νους μου μέσα στη σύγχυση έκαμε λάθος επεξεργασία της κουβέντας που άκουσε;

Το processing του μυαλού μου έφκαλε "Εν δέκα πενήντα" τζι έτσι με μια βεβαιότητα έφκαλα το δεκάευρω τζιαι πενήντα σεντς. Έβαλα τα στον πάγκο, έπιασα τη σακούλα τζι επερίμενα για την απόδειξη για να φύω.

Ο άνθρωπος έμεινε τζι εθώρεν χασκιασμένα, τζι άρκεψα να νευριάζω τζιαι να σκέφτουμαι πως εν αμπάλατος. Τελικά ήμουν εγιώ. Μέσα στην αντροπήν που είχα ήδη που την ιστορία με το λουρί, άρκεψα να ξανασκέφτουμαι την κουβέντα που μου είπεν, τζιαι εκατέληξα πως μπορεί τελικά να ήταν το ποσό 11.50 τζιαι όι 10.50.

Βάλλω τζιαι το υπόλοιπο ένα ευρώ τζι αμέσως ο άνθρωπος έπιασε τα λεφτά, έβαλεν τα στη ταμειακή μηχανή τζι έφκαλεν την απόδειξην. Σαν τα μηχανήματα αναψυκτικών που αν δεν βάλεις το σωστό ποσόν, εν θα σου δώκουν την Κόκα-Κόλαν, όσο τζιαι να πατάς το κουμπί...

"Ευχαριστώ πολύ", είπεν τζι εγώ μέσα στο ρεζίλεμα της όλης κουβέντας, έκαμα χειρότερα τα πράματα.

Ακόμα εν ξέρω πώς μου ήρτεν, αλλά αντί για "παρακαλώ", ή "γεια σας", τι νομίζετε πως μου ήρτε να πω μέσα στο καταμεσήμερο τζιαι μέσα στον λάλλαρον;

"Καληνύχτα"!

Ήταν η ολοκλήρωση της καταστροφής...

Ευτυχώς τη στιγμή που το είπα ήταν την ώρα που εγύρισα πλάτη για να φύω, οπότε εν είδα αντίδραση. Με γλήορο βήμα έφυα που το μαγαζί τζι έστριψα στο πρώτο καντούνι που ήβρα, γιατί αν δεν με έφκαλε μαστούρη ο άνθρωπος που τις πρώτες 2 κουβέντες (τη στραβομάρα τζιαι την κουφαμάραν), σίουρα με το "καληνύχτα" εν να τον έπεισα πως μάλλον εν χασικλομένος που ήμουν.

Εκτός τζι αν είχε τζιαι τζείνος μια που τζίνες τις ασυνήθηστες μέρες σήμερα, τζιαι για αυτό εν μου ελάλεν κουβέντα ή δεν είχε καμιά αντίδραση στες πελλάρες που του είπα...

Ο αμπάλατος περιπτεράς

Τηλεφωνά ο συνάδελφος, να σταματήσω σε κανένα περίπτερο να του πιάσω τσιάρα, πριν να πάω δουλειά.

Ε, για να μεν φανώ άχρηστος τζι αμπάλατος, λαλώ του μιας τζιαι μου ετηλεφώνησε, να πιάσει παραγγελίες τζιαι που τα υπόλοιπα κοπέλλια του γραφείου, μπας τζαι θέλουν τίποτε.

Τέλος πάντων, τελικά έπρεπε να πιάσω πέραν των τσιάρων τζιαι Shark, 3 παγωμένους καφέδες τζιαι 2-3 μπουκάλες νερό.

Πάω στο ψυγείο, βρίσκω τα Shark τζιαι τους παγωμένους καφέδες, τζιαι βάλλω τους στον πάγκο που εν το ταμείο. Κάμνω δεύτερη κούρσα, πιάνω τις μπουκάλες με το νερό τζιαι ξαναπάω πίσω στο ταμείο.

Ζητώ τζιαι τρία πακέτα τσιάρα για τον συνάδελφο τζιαι αρκέφκει ο περιπτεράς να κτυπά τα πράματα στο ταμείο.

Συνολικά φκαίνει 20 ευρώ τζιαι κάτι. Πληρώνω, πιάνω ρέστα τζιαι ο περιπτεράς θωρεί με χαντακομένα.

"Να σου τα βάλω σε σακούλα;" ρωτά με.

Όι ρε πελλέ. Αρέσκει μου να κουβαλώ τα πράματα τζιαι να κάμνω διαδρομές που το πάρκινγκ στο γραφείο μέσα στην πυρά όσπου να κατεβάσω ούλλα τα πράματα που εψούμνησα.

Εσυγκρατήθηκα τζι απάντησα του "ε... ναι".

Τέλος πάντων, βάλλει τα πράματα μου στη σακούλα (εσφήνωσεν τα ούλλα σε μια) τζιαι ξεκινώ να πάω στο αυτοκίνητο.

Βάλλω τα πράματα στο κάθισμα του συνοδηγού, σταρτάρω τη μηχανή τζιαι λαλώ, "κάτσε να δω αν έπιασα σωστά τις παραγγελίες". Για καλή μου τύχη συνειδητοποιώ πως το κοπέλλιν ο περιπτεράς, εν έβαλε τελικά τα τσιάρα στη σακούλα.

Πάω πίσω στο περίπτερο, λαλώ του περιπτερά "ε μάστρε, άφηκαμεν τα τσιάρα δαμαί..."

Θωρεί τα ο παρέας στον πάγκο τα πακέτα, ξανακτυπά τα τζιαι ζητά μου 8.40 ευρώ!

"Μα επκιέρωσα τα!" λαλώ του. "Ου ναι", απαντά.

Στο μεταξύ, ξανακτυπά το κινητό, ρωτά με ο συνάδελφος αν έφυα που το περίπτερο. "Όι επρόλαβες με", απαντώ του. Τέλος πάντων ζητά μου κρουασάν με σοκολάτα τζιαι κανένα 2 τσιπς γιατί ηθέλαν τίποτε να τσιμπήσουν. Πιάνω τα πράματα βάλλω τα στον πάγκο, κτυπά τα ο περιπτεράς, πκιερώνω, πιάνω ρέστα τζιαι με ρωτά:

"Να σου τα βάλω σε σακούλα";

Περιττό να σας πω πως τελικά, τα τσιάρα ο παρέας εν τα έβαλε στη σακούλα πάλε, τζι έπρεπε ο αμπάλατος να στραφώ πίσω που τη δουλειά για να τα πιάσω...

O αμπάλατος καπνιστής

Κατ' αρχάς να σας πω πως εχάρηκα πολλά που την 1η Ιανουαρίου 2010 θα απαγορευτεί το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους τζιαι στα κέντρα αναψυχής.

Καλύτερο δώρο για μας τους παθητικούς καπνιστές εν εμπορούσε να μας φέρει ο Άγιος Βασίλης. Τζιαι ναι, μεν παραξενεύκεστε που λαλώ παθητικοί καπνιστές. Εν τζιαι έχει άτομα που εν καπνίζουν στην Κύπρο. Είτε βαστούν τον τσιάρον, είτε "πίνουν" τον τσιάρον των άλλων.

* Έτσι, να σπάσει ο αμπάλατος που εβάσταν τον πούρον πάνω στην κερκίδα τζι εποφύσαν τον μες τα μούτρα μου όποτε εκάθετουν δίπλα μου.

* Να σπάσει τζαι ο αμπάλατος που άναφκεν τον τσιάρον στο εστιατόριο στο χώρο για μη καπνιστές, λαλώντας προκλητικά "εν έshει τίποτε ολάν", τζιαι επέτασσε τον σταχτό στο πάτωμα επειδή εν υπήρχε τασάκι στο τραπέζι του.

Φυσικά εν ξέρω πόσο θα ανεχτεί τον νέο νόμο ο Κυπραίος. Ως αμπάλατος, εν ζήτημα να τον υποστεί για καμιά-θκυο μέρες. Μετά εν να παίζουν ούλλοι πελλόν, τζιαι φαντάζουμαι ο νόμος θα είναι τζιαμέ απλά για να λαλούν πως υπάρχει. Σιγά μεν επιβληθεί πρόστιμο 2000 ευρώ σε αμπάλατο καπνιστή...

Επί της ευκαιρίας, ήβρα τζι ένα video που μπορεί να κάμει τους καπνιστές να καταλάβουν τι ενοχλητικός εν για μας τους μη-καπνιστές (ε, εννοώ τους παθητικούς καπνιστές) ο καπνός που πουφφουρίζουν μες τα μούτρα μας:

O αμπάλατος οδηγός

Μόλις εσχόλασα που τη δουλειά, είπα να το παίξω έξυπνος τζιαι να πιάσω τα καντουνούθκια για να πάω σπίτι μου, για να γλυτώσω την κίνηση (σαν κλασικός κυπραίος).

Μπαίνω στα στενοκάντουνα, βρίσκω έναν αμπάλατο. Επάρκαρε μέσα στην μέση του δρόμου, άψε τα τέσσερα τάχα για να καρτερώ εγώ τζι άλλο 4-5 αυτοκίνητα που ήταν πίσω μου για να πάει στο περίπτερο.

Καλά ρε κουμπάρε. Σταματάς μέσα στη μέση της στράτας για να πιάσεις τσιάρα; Τόσον ανάγκη τα έshεις; Τζι άτε, πες να τον καρτερούμεν τον άνθρωπο, εν ανάγκη να γεμώσει αμάν-αμάν τους πνεύμονες του νικοτίνη.

Έλα όμως που άρκεψε ο που πίσω να παίζει πουρού;

Ε, τζι αμέσως εν τζιαι εθέλαν πειν οι υπόλοιποι. Αρκέψαν τζιαι τζίνοι να φακκούν τις πουρούες τζιαι να παουρίζουν όπως τους λοχαγούς που είχαμε στο στρατό, που άμαν εφωνάζαν επετάσσουνταν φτύμματα, εγίνουνταν ολοκότσινοι τζιαι εφαίνετουν η φλέβα του λαιμού τους.

Εντάξει, εν τους αδικώ. Αλλά ρε κουμπάρε ok. Εν τζιαι εν κουφός τούτος που επήε στο περίπτερο. Απλά εν βλάκας. Σαμπώς τζι εν έχει άλλα περίπτερα η Χώρα. Ολάν κάθε 2 βήματα έχουμεν τζι ένα. Διαφόρων μεγεθών, που κοντέφκουν ακόμα τζιαι τα mini-markets (τούτα εν τα high-class περίπτερα by the way, εν τα αρκοντικά).

Τζιαι φκαίνει που λέτε ο παρέας πόξω που το περίπτερο με το πακέτο στο στόμα τζιαι να μάσιεται να βάλει τα ριάλια του στο πορτοφόλιν του. Αμέσως εσταματήσαν οι πουρούες τζιαι ο πισινός εθώρουν τον που το καθρεφτούι πως είχε πάνω του ένα πλατύ χαμόγελο δικαίωσης, πως τάχα τον ετάραξεν τζι έκαμεν τον να βουρήσει άρον-άρον που το περίπτερο. Αλλά μέσα στην αναισθησία ο άλλος, αννοίει την πόρτα, μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο, προχωρούμε καμιά 10ρκά μέτρα τζιαι σταματά!

Εσταμάτησε να μιλήσει νιού γνωστού του που επερνούσε περπατητός αγκαλιά με μια ρωσίδα. Η πλάκα δαμαί ήταν πως τούτος ο τύπος επερπάταν περήφανα, παντές τζιαι εν για τη φάτσα του που τον ήθελε η ρωσίδα. Αν κρίνω που τες Αρμανιές που εφορούσε τζιαι που το χρυσό του ρολόι, μάλλον εν για την πούγκαν του. Το κορόιδο…

Α, σημειώστε πως το κοπέλλιν που οδήγαν είχε τα ράδια του στη διαπασών, τζιαι επειδή το IQ του ήταν όπως του παπουτσόσυκου, αντί να το χαμηλώσει εφώναζε για να τον ακούσει ο άλλος (τζι εμείς που ήμασταν πίσω του).

Anyway, τζιαι πιάνουν κουβέντα τα κοπέλια σαμπώς τζι εν έχει ουρά πίσω τους. Σημειώστε πως τα αυτοκίνητα πίσω μου επολλύναν. Αρκέφκει ο τελευταίος της φάλαγγας που εδημιουργήθηκε να παίζει πουρού, δίνοντας έτσι το σύνθημα για να αρκέψουν ούλλοι.

Τζιαι επειδή σίουρα εδιερωτηθήκετε τι ελάλεν, να σας πω μόνο πως ελάλεν ότι εθκιανέφκετουν να δει καμιά γκόμενα, αλλά εν είχε τίποτε (ε πού να βρεις γεναίκα ρε αφού έχει 10 λεπτά σχεδόν είσαι ένα τόπο τζι εν έχει ψυshήν στα στενοσόκακα).

Αλλά χαβάν οι παρέες. Η Ρωσίδα αντράπηκε τζιαι εθώρεν χαμαί, οι άλλοι εχαχανίζαν με τες κουβέντες που εκόφκαν τζιαι οι άλλοι ατού να παίζουν πουρού. Μάλιστα ένας είχε τζιαι την φαεινή ιδέα να παίξει με φάλτσο ρυθμό το ρυθμό που κάμνουν οι οπαδοί άμαν νικά η ομάδα τους (τζιαι κάτι άλλοι αμπάλατοι άμαν συνοδέφκουν το αυτοκίνητο του γαμπρού τζιαι της νύφης – τι σχέση έχει ο φούρπος με το γάμο εν εκατάλαβα ακόμα).

Πρέπει να μας άκουσε ούλλη η Λευκωσία τζι αποφασίσαν να συνεχίσουν την κουβέντα τους στο cafe «Επί Τόπου» (είχαν διαφωνία αν θα έπρεπε να τα πουν στο bingo του Εθνικού Άσσιας)…

Ο κυπραίος εν αμπάλατος

Μετά από όριμη σκέψη τζιαι προβληματισμό, εκατέληξα στο γεγονός πως ο Κυπραίος, εν αμπάλατος.

"Ε σιγά ρε, ανακάλυψες την ταχινόπιτα", θα μου πείτε.

Ε okay ρε κουμπάρε μου. Εν τζιαι είμαι δαμαί για να σας το διατυμπανίνσω. Απλά, είπα να κάμω ένα blog, το οποίο θα είναι το επίσημο τέλοσπαντων των αμπάλατων. Να γράφω τους αμπάλατους που θωρώ καθημερινά, ή ακόμα τζιαι τις αμπαλατοσίνες που κάμνω.

Ε ναι, κάμνω τζιαι γω αμπαλατοσίνες. Κάμνεις τζιαι συ, κάμνουμεν ούλλοι. Έχουμεν το στο αίμα μας. Μέσα στο DNA μας. Αμπάλατοι είμαστε τζι εμείς που λαλούμε τζιαι πιστέφκουμε πως είμαστε διαφορετικοί που τους υπόλοιπους Κυπραίους, διότι νομίζουμε πάντα ούλλοι μας πως είμαστε η εξαίρεση (ναι ολάν σιγά).

Τζι έχει τζαι άτομα που μπορεί να συμφωνήσουν μαζί μου, ή να διαφωνίσουν, αλλά πάλε, αλλάσει τίποτε; Είμαστε σαν την παροιμία "Shύλλον πλύνεις, shύλλον λούσεις, πάλε shυλλιές μυρίζει".

Η μόνη διαφορά μας με τους υπόλοιπους αμπάλατους είναι ότι εμείς είμαστε τεχνολογικά ανεπτυγμένοι αμπάλατοι!

Ετσέκαρα το τζιαι στο κυπριακό λεξικό, ενώ πρόσφατα έμαθα τζιαι την αγγλική του ερμηνεία. "Unbalanced". Ως γεγονός, είμαστε άτομα που εν μπορούμε να "μπαλανσάρουμε". Εν βρίσκεται η ίσια μας...